İstanbul'un dehşetengiz kaosuna karşılık Ankara'nın bariz intizamı tercihe şayanmış. Ankara, İstanbul gibi nemli değilmiş. Başkentin temelinde modern bir ruh varmış. Ankara disiplinin, kıvancın ve emniyetin şehriymiş. Ankara, Cumhuriyetin kalbi, dünyanın merkezi, evrenin başlangıç yeriymiş...

Cahillerin bir hayat görüşü var mı?Bir bakıma evet, var. Cahil kimse tabiata bakınca zıtlıkları görür. Her varlığın diğerine düşman olduğunu ve aralarında bir ölüm kalım mücadelesinin sürüp gittiğini... Dolayısıyla düşmanlığı bir veri sayar. Ötekini yok etmeyi veya köleleştirmeyi "tabii" görür. Tabii olanın, kültürel yani insani olanla çelişebileceğini düşünmez. Düşmansız, zafersiz ve eşitliğe dayalı bir hayat düşünemez.

Hayat bir muamma, değil mi efendim? Tüm bu hisler, düşünceler, sözler, davranışlar, tecrübeler ve anılar...Belki de?.. Karanlık bir odadaki kara kediyi yakalamak zordur. Hele bir de kedi yoksa.

İnsanın sesi gibi, işitme duyusu da terbiyeye muhtaçtır. Kulağı tavlayan melodilerden keyif almak, zevksizliklerin de becerebileceği bir sathiliktir. Elverir ki müziğin hakikatlisini, sanat eserinin güzidesini keşfedesin.

Kadınlar birbirlerini görünmez kılmaya programlanmıştır.

Kadın karar verene, erkek anlayana dek ömür bitiyor.

Kalbin kararları bir, bilemedin iki saniyede alınır.

kaç yaşındasınız?""onsekiz.""hımmm, onsekiz... dilimizdeki en güzel kelime.""insanlarla hep böyle mi konuşursunuz?""evet. biri shakespeare'le aynı gezegende yaşadığımızı hatırlamalı.

Hayatta başarılı olmanın iki yolu olduğu söyleniyor: 1] Şanslı olmak. 2] Hile yapmak. Bense dayanıklı olmayı tercih ederim.

Mark Twain der ki: 'Cennet ve cehennem hakkında ileri geri konuşmam, çünkü her ikisinde de dostlarım var.